باكتري هايي كه براي شناسايي مولكول هاي خاص مهندسي شده اند، روي سنسور طراحي شده سفارشي قرار مي گيرند كه به يك ريزپردازنده متصل مي شود و اطلاعات حسي را به سيگنال بي سيم تبديل مي كند. دانشمندان در همه حال به دنبال پي بردن به روابط پيچيده و هم زيستي همه ما با باكتري ها هستند. اين باكتري ها هستند كه ما را بيمار مي كنند و سلامتي ما را حفظ مي كنند. اثرات باكتري ها در زندگي روزمره غيرقابل انكار است، اما اخيرا محققان شروع به مهندسي اين ميكروب هاي كوچك كرده اند تا براي ما كار كنند. باكتري هاي مهندسي شده براي انجام وظايف متنوعي از جمله شناسايي مواد سمي در محيط براي تشخيص التهاب در روده بزرگ ما، تنها آغاز يك زمينه پيشرفت علمي است كه نحوه استخدام اين كمك كننده هاي كوچك را به ما نشان مي دهد.

ديده‌ايد بعضي آدم‌ها انگار ذاتا خوش خوابند و با ده ساعت خواب در شبانه روز هم سيرخواب نمي‌شوند؟ برعكس بعضي آدم‌ها هم هستند كه برايشان 4 ساعت خواب هم كافي است و همين قدر كم هم مي‌تواند آنها را سرحال و پرانرژي نگه دارد. اين تصور ما را اخيراً محققان هم تاييد كرده‌اند. آنها به تازگي دريافته‌اند اين كه هر فرد در شبانه‌روز نياز به چند ساعت خواب دارد، به وسيله محتواي ژنتيكي هر كس تعيين مي‌شود. يعني همان «ذاتي» كه خودمان فكر مي‌كرديم. پژوهشگران انگليسي در دانشگاه Surrey، موفق به يافتن ژني شده‌اند كه هر كس نسخه طويل آن را داشته باشد، نياز كمتري به خواب دارد. ظاهرا خانم مارگارت تاچر، نخست وزير اسبق انگلستان هم جزء همين افراد بوده، چون شايع است كه ايشان بيشتر از 4 ساعت در شبانه روز نمي‌خوابد و اين تاثيري در دقت و سلامت ايشان نگذاشته است.

دكتر تيشرمن و همكارانش قصد دارند حداقل روي ۱۰ بيمار از روش احيا و مراقبت اضطراري بهره ببرند. سازمان غذا و داروي ايالات متحده (FDA) نيز به اين آزمايش چراغ سبز نشان داده است. علاقه‌ي دكتر تيشرمن به صدمات آسيب‌زا به ابتداي دوران طبابتش برمي‌گردد كه او و همكارانش يك بيمار جوان را از دست داده بودند. اين بيمار بر اثر ضربه‌ي چاقو به قلبش جان سپرده بود. دكتر تيشرمن از همان زمان شروع به تحقيق در مورد حالت‌هاي مختلف زيست تعويقي كرده بود تا جراحان فرصت بيشتري براي درمان بيماران در اختيار داشته باشند. حال، تحقيقاتي كه روي نمونه‌هاي حيواني انجام گرفته حاكي از آن است كه خوك‌ها مي‌توانند به مدت ۳ ساعت پس از چنين صدمات حادي زنده بمانند و با عمل جراحي به‌موقع نجات داده شوند.

پزشكان براي اولين‌بار موفق شدند يك انسان را در حالت «زيست تعويقي» قرار دهند. پژوهشگران اعلام كردند، آنچه انجام داده‌اند بخشي از آزمايشي است كه براي درمان صدمات مرگبار در حال انجام است. دكتر ساموئل تيشرمن از دانشكده پزشكي دانشگاه مريلند در اين رابطه گفت كه او و همكارانش حداقل يك بيمار را در حالت زيست تعويقي قرار داده‌اند. با اين حال، وي از افشاي نتايج تحقيقات خودداري كرد. دكتر تيشرمن و همكارانش روش خود را احيا و مراقبت اضطراري (EPR) ناميدند و اعلام كردند كه از اين روش روي بيماران اورژانسي با صدمات بسيار حاد مانند اصابت گلوله و چاقو استفاده كردند. اين دست بيماران معمولا تا انتقال به اورژانس نيمي از خون بدن خود را از دست داده و دچار ايست قلبي مي‌شوند. اگر بيمار به‌موقع به اورژانس برسد، پزشكان تنها چند دقيقه براي عمل جراحي فرصت دارند و در صورتي هم كه كادر درماني به‌موقع وارد عمل شود، احتمال زنده ‌ماندن بيمار تنها ۵ درصد است.

مؤسسه‌هاي خيريه با استقبال از پيشرفت جديد مي‌گويند درمان‌هاي جديد براي سرطان‌هاي خوني مانند لوكمي به‌شدت مورد نياز هستند و آن‌ها نتايج آزمايش‌هاي باليني را دنبال خواهند كرد تا ببينند آيا اين روش مي‌تواند راه‌حل مؤثري باشد. دكتر آلاسدير رنكين، مدير پژوهش‌هاي سرطان خون مؤسسه خيريه‌ي Bloodwise گفت: دانشمندان دهه‌ها است در آزمايشگاه از آنتي‌بادي‌هاي متصل به دانه‌هاي مغناطيسي براي جدا كردن سلول‌ها استفاده مي‌كنند. متأسفانه تمام سلول‌هاي سرطاني خون در خون گردش نمي‌كنند. برخي از آن‌ها در مغز استخوان و گره‌هاي لنفاوي مي‌مانند و تنها راه درمان سرطان‌هاي خوني نظير لوكمي حذف كامل اين سلول‌ها است؛ وگرنه سرطان باز‌مي‌گردد. در اين‌ ميان، اين ايده‌ي جالبي است كه با بيرون ‌كشيدن سلول‌هاي سرطاني از بدن به‌جاي كشتن آن‌ها با استفاده از داروها درون بدن، مي‌توان مقدار داروهاي مورد نياز داراي اثرهاي سمي را كم كرد.

مهندسي بريتانيايي سيستم تصفيه‌ي خوني طراحي كرده است كه مي‌تواند بيماري‌هاي مرگ‌باري نظير لوكمي و سپسيس و مالاريا را با استفاده از آهن‌ربا از بدن خارج كند. دكتر جرج فوردشام در حالي به ايده‌ي اشاره ‌شده رسيد كه مشغول مطالعه‌ي اين موضوع بود كه چگونه مي‌توان نانو ذراتي ساخت كه به سلول‌هاي بدن متصل شود و آن‌ها را در اسكنرها مشاهده كرد. او در‌ اين‌باره فكر كرد كه اگر سلول‌ها براي تصوير برداري داراي خاصيت مغناطيسي شوند، شايد بتوان آن‌ها را با تكيه بر همين ويژگي از خون نيز بيرون كشيد. از نظر تئوري، هر نوع عفونت باكتريايي و سرطان خون و ويروس كه امكان اتصال ذره‌ي مغناطيسي كوچكي به آن وجود دارد، مي‌تواند بدون نياز به درمان‌هاي طولاني ‌مدت با داروهاي خطرناك از بدن خارج شود. اولين آزمايش‌هاي انساني اين فناوري موسوم به MediSieve در انتظار دريافت مجوز آژانس نظارتي داروها و محصولات بهداشتي بريتانيا (MHRA) است و احتمالا سال آينده آغاز خواهد شد. 

كارشناسان مي گويند ممكن است افراد در مراحل اوليه بيماري آلزايمر مبتلا به چرت زدن در طول روز باشند. به گفته محققان وقتي پروتئين به هم مي خورد، مي تواند سلول هاي عصبي را از بين ببرد. به همين دليل بخش هايي از مغز كه مسئول حفظ بيداري هستند از بين مي روند. نظريه محققان بر اين است كه يكي از نشانه هاي بيماري آلزايمر همين خواب آلودگي بيش از حد در طول روز مي باشد. بر طبق تحقيقاتي كه توسط دانشگاه كاليفرنيا سانفرانسيسكو منتشر شده است، دانشمندان علائم بيماري آلزايمر در مناطق مغز را با افزايش هوشياري در 13 فرد مبتلا به آلزايمر را با 7 نفر كه فاقد آلزايمر بودند مقايسه كردند.

هنگامي كه آمريكايي ها به منوي ناهار كودكيشان در كافه ترياي مدرسه فكر مي كنند، احتمالا يك تكه گوشت رنگ و رو رفته بي شكل و بي مزه را به خاطر مي آورند. ولي براي كودكان ژاپني، ناهار مدرسه يك تجربه غني از فرهنگ، مواد مغذي و تركيبي پايدار است. به گفته ماشيرو اوجي، يكي از مديران دولتي آموزش بهداشت مدارس در ژاپن در مصاحبه اي به واشينگتن پست، گفت: ديدگاه ژاپن اين است كه ناهار مدرسه بخشي از آموزش است نه جدا از آن. هزينه ناهار ارائه شده در مدارس ژاپن مقرون به صرفه بوده و ناهار دانش آموزان از مواد غذايي تازه و توسط خود دانش آموزان آماده مي شود و كودكان ژاپني غذايي كه آماده كرده اند صرفا براي خوردن نيست، آنها حين آماده كردن غذا در مورد مواد مغذي و عناصر فرهنگي غذايشان هم آموزش مي بينند. 

پژوهشگران به دنبال درك اين موضوع هستند كه آيا استفاده از ادويه‌جات مي‌تواند به پوشاندن طعم تلخ كمك كند و سبزيجات را براي اين گروه از افراد جذاب‌تر كند. به‌ گفته‌ي اسميت پژوهش‌هايي بايد به‌منظور يافتن روش‌هايي براي تشويق اين افراد به خوردن سبزيجات انجام شود. او گفت: ما اميدواريم مسيرهاي جديدي را پيدا كنيم كه افراد داراي اين ژن بتوانند با آن طعم بهتري به غذاهاي خود بدهند. ما اميدواريم در نهايت بتوانيم از اطلاعات ژنتيكي براي مشخص كردن اين موضوع كه كدام سبزيجات براي افراد قابل پذيرش هستند و كدام ادويه‌ها موجب مي‌شود سبزي براي اين گروه از افراد جذاب‌تر شود، استفاده كنيم تا آن‌ها بتوانند سبزيجات بيشتري بخورند.

علت اينكه برخي افراد قادر به تحمل طعم انواعي از سبزيجات نيستند، در ژن‌هاي آن‌ها نهفته است. پژوهشگران دانشگاه كنتاكي بر اين باورند كه يك ژن خاص موجب مي‌شود كه تركيبات موجود در سبزي‌ها باعث شود آن سبزي‌ها مزه‌ي تلخ‌تري براي برخي افراد داشته باشند، بنابراين اين گروه از افراد از مصرف سبزيجاتي مانند كلم بروكلي، كلم بروكسل و جوانه‌ها كه براي سلامتي قلب مفيد هستند، خودداري مي‌كنند.

ژن طعم

هر فرد دو نسخه از ژن TAS2R38 را به ارث مي‌برد. اين ژن كد كننده‌ي پروتئيني است كه در گيرنده‌هاي چشايي زبان توليد مي‌شود و به ما اجازه مي‌دهد مزه‌ي تلخي را درك كنيم. اين ژن دو الل يا واريانت ژني به نام‌هاي AVI و PAV دارد. افرادي كه دو نسخه از واريانت AVI را به ارث برده باشند، در برابر مزه‌ي تلخ ناشي از مواد شيميايي خاص حساس نيستند.